In de maandelijkse rubriek van Taalunie:Bericht vragen we het studenten, docenten en onderzoekers. In deze editie vertelt Véronique Alexis, pedagogisch begeleider in Federatie Wallonië-Brussel, haar verhaal aan de hand van vier vragen.  

Welke studie heb je gevolgd?

Ik heb Germaanse filologie gestudeerd: twee jaar in Namen en twee jaar in Louvain-la-Neuve. Gedurende mijn laatste jaar koos ik ervoor om daar nog lessen didactiek bij te nemen. Ik wist tenslotte al vanaf mijn zestiende dat ik leerkracht Nederlands en Engels wilde worden – en dat het gebruik van een computer in de lessen steeds belangrijker werd. Daarom koos ik ervoor om extra avondlessen in te plannen om ervoor te zorgen dat ik met alle nodige programma’s kon werken.

Waarom ben je deze studie gaan doen?

Ik wou dus altijd al leerkracht worden: dat zat in de familie. Mijn zus was onderwijzeres en mijn broer leerkracht wetenschappen en aardrijkskunde. Ik had verder ook een tante in de VS wonen - en was altijd al gefascineerd door de manier waarop zij de taal zo snel beheerste en vervolgens carrière maakte als leerkracht Frans op een privéschool in Stamford. Gesproken over een rolmodel... In het vierde middelbaar werden mijn plannen concreter: ik wilde leerkracht in het secundair onderwijs worden, en het liefst voor de iets oudere studenten.

En dan komt de keuze: ik hield zowel van wiskunde als van talen, en moest dus een keuze maken. Uiteindelijk werd het Germaanse talen (Nederlands en Engels): ik ben gek op Vlaamse steden en ben altijd al gefascineerd geweest door de Vlaamse cultuur. Daarnaast wist ik dat, als je een taal niet vaak gebruikt, je veel kennis verliest – en ik wilde mijn kennis van het Nederlands of Engels enkel maar verbreden, niet verliezen.

Wat doe je nu met het Nederlands? Hoe gebruik je de kennis van de taal en cultuur die je in je studie hebt opgedaan? En wat levert dat op voor jouw werk?

Uiteindelijk heb ik 26 jaar lang Nederlands en Engels onderwezen: niet enkel in het middelbaar onderwijs, maar ook op avondscholen in Brussel en in Namen. Ik lette erop om altijd de doeltaal in de klas te gebruiken – en nam deel aan verschillende uitwisselingsprogramma’s: eerst in Bunschoten (NL), dan in Aalst (BE) en uiteindelijk ook in Kortemark (BE), samen met mijn collega’s die lesgaven in immersie.

In mijn lessen nam ik ook altijd het culturele aspect mee omdat ik dat zelf heel belangrijk vind. Ik verzorgde daarnaast regelmatig culturele uitstappen voor mijn penvrienden, waaronder ook naar mijn geboortestad Namen: ik was er zo trots op om hen deze prachtige stad te tonen! Daarnaast organiseerde ik samen met mijn collega’s uit het Collège Saint-Guibert van Gembloux geregeld uitstapjes naar Antwerpen en Brugge: ik las me dan volledig in over de culturele geschiedenis en speelde gids voor de hele groep.

Sinds twee jaar ben ik pedagogisch begeleidster. Ik geef leerkrachten advies over het schoolprogramma of belangrijke onderwerpen zoals evalueren of differentiëren in taalklassen. Daarnaast begeleid ik ook verschillende CLIL-leerkrachten, waaronder ook beginnende leerkrachten. Zij spreken soms alleen maar Nederlands, waardoor ikzelf ook nog vaak Nederlands moet spreken. Bijzonder verrijkend!

Tenslotte werk ik ook voor een uitgeverij. We schrijven schoolboeken in het Nederlands voor Franstaligen, waardoor ik veel contact heb met Vlaamse auteurs. Dat is een echte uitdaging voor mij.

Wat vind je het mooiste Nederlandse woord? 

Ik dacht aan “hottentottententententoonstelling” maar dat is voor de fun! (lacht) Verder vind ik het woord “woordenschat” heel mooi. Ik vind het woord “schat” erin zo rijk!